Het klinkt een beetje gek, want terwijl de meeste Nederlanders het afgelopen jaar het land niet uit zijn geweest ben ik in 6 landen geweest. Dit had echter vrij weinig te maken met vakantie vieren, maar meer met mijn werk. Mijn vriend en ik werken namelijk op privé jachten. En dat ging gewoon door. Het was best interessant om te zien dat in elk land de regels toch net weer anders waren. Hieronder vind je een overzicht van alle landen die ik tijdens het Corona jaar heb bezocht en hoe ik het reizen in Corona tijd daar heb ik ervaren.
Antigua – het begin van de crisis
Ik was in Antigua, een Caribisch eiland, toen de Corona crisis begon. Samen met mijn vriend werkte ik op een 37 meter lange zeiljacht. Het Caribisch seizoen was over en we zouden eigenlijk nog maar twee weken op het eiland blijven. We waren alle voorbereidingen aan het treffen om de oversteek naar Europa te gaan maken. Met al het nieuws rond Corona zijn we uiteindelijk tot het begin van mei gebleven. Ik vond het een gekke periode. We wisten nog niet wat Corona precies was en het idee dat het vliegveld afgesloten was vond ik geen fijn idee. Er was dus geen mogelijkheid om terug te reizen naar Nederland als dat nodig was geweest.
Toch was Antigua op dat moment wel een hele fijne plek om te zijn! Het duurde best lang voordat er regels kwamen, dus we hadden veel langer vrijheid. We konden nog uit eten gaan en ergens op een terrasje wat drinken. Maar zonder waarschuwing werd er opeens van de één op de andere dag een lockdown aangekondigd. Alles zou gesloten worden voor een complete lockdown. De dag ervoor was het gekkenhuis in de supermarkten, want iedereen dacht dat die ook gesloten zouden worden. Die dag stond ik ook een uur lang in de rij (in de Caribische zon), om nog wat extra boodschappen te halen.
Leven tijdens de lockdown in Antigua
Eigenlijk pas op de dag zelf bleek gelukkig dat de supermarkten ’s ochtends open bleven. Boodschappen doen, was twee weken lang de enige reden om de straat op te gaan. Overigens vanaf het begin al met mondkapje op, zowel binnen als buiten. Mijn dagen bestonden uit werken op de boot, een online sportlesje volgen, lezen in de hangmat op het dek, illegaal heen en weer lopen op de dock en af en toe het water in duiken om te zwemmen. Na de twee weken werd de avondklok veranderd en mocht je tot 17:00 de straat op. Opnieuw om boodschappen te doen, maar ook om naar essentiële winkels te gaan, om eten af te halen en om te sporten. Elke dag deden we een hike of zwommen we een stukje in zee. Omdat er meer boten lagen, kletsten we (op afstand) ook heel wat af.
Uiteindelijk is de situatie op Antigua nooit heel ernstig geweest. Wel waren we bang dat het onveilig zou worden op het eiland voor mensen zoals wij, die op boten werken. De mensen hebben daar namelijk geen vangnet zoals we dat in Nederland wel hebben en ze zijn qua inkomsten voor een groot deel afhankelijk van het toerisme. Gelukkig bleef de sfeer op het eiland goed.
De oversteek naar Europa – mei 2020
Eind april begonnen we aan de oversteek naar Europa. Met twee extra crewleden die vastzaten op Antigua en graag naar Europa wilden. Gelukkig konden we mailtjes ontvangen en konden we zo op de hoogte blijven van alle ontwikkelingen. Tijdens de oversteek probeerde ik me geen zorgen te maken. Eigenlijk bestond Corona toen ook even niet voor ons. Je bent met zijn zessen op de boot en werkt met elkaar zoals je normaal ook zou doen. Wel moesten we twee keer per dag onze temperatuur en het zuurstofgehalte in ons bloed opmeten. Gelukkig is niemand van ons ziek geworden in het midden van de oceaan, want dat had natuurlijk ook kunnen gebeuren.
We hadden een stop in de Azoren, waar we alleen mochten tanken en gelijk weer verder moesten gaan. Dat voelt toch gek, als je net twee weken op de oceaan heb gezeten. In principe ben je dan natuurlijk gewoon Corona vrij. Maar helaas, geen tijd om de benen te strekken en gelijk weer door naar Engeland.
Engeland – juni 2020
Omdat we geen idee hadden wat het zomerseizoen zou gaan brengen, besloten we om naar Engeland toe te gaan. De eigenaar van de boot woont daar en zo kon hij in ieder geval de boot daar gebruiken, mocht er niet gereisd kunnen worden vanwege Corona.
In Engeland waren ze net begonnen met wat versoepelingen na een hele strenge lockdown. De essentiële winkels waren open, je kon eten langs halen en je mocht gewoon naar buiten toe. Normaal gesproken probeer je na een lange tijd op zee, zoveel mogelijk de boot af te gaan. Dan ga je vaak uit eten of gewoon ergens een drankje drinken. Dit omdat 37 meter voor langere tijd best klein kan aanvoelen. Nu kon dit niet en moesten we het doen met veel wandelen.
Wat ook gek was, wat dat je na 3 weken op zee opeens weer rekening moest houden met Corona. We waren er tijdens de oversteek toch wat minder mee bezig geweest. Iedereen hield rekening met het houden van afstand, er waren rijen om de supermarkt in te komen, maar er was nog geen mondkapjes plicht toen we er waren.
Barcelona – begin juli
Na Engeland voeren we door naar Barcelona, waar we drie dagen bleven. We waren hier druk met het klaarmaken van de boot voor een trip met de eigenaar, maar ’s avonds konden we wel van de boot af. Van geen mondkapjes gingen we naar mondkapjes dragen in de winkels en buiten op straat. Die winkels waren daar trouwens ook open, net zoals de restaurantjes, de barretjes en zelfs de nachtclubs. De nachtclubs zijn overigens niet zo lang open geweest. Het was druk op straat en het was heerlijk om tapas te kunnen eten op een terrasje. Eén avond wilden we na het eten nog even naar een strandbar toe. De taxichauffeur begreep dit verkeerd en bracht ons naar het uitgaans gedeelte aan het strand. Stonden we opeens voor de drukke strandclubs waar iedereen een feestje aan het vieren was. Dit was overigens ergens eind mei en het was daar net even alsof er geen Corona was. Uiteraard hebben wij maar overgeslagen.
Frankrijk – begin juli
We hadden een trip met de boot in Frankrijk. Het voelde eigenlijk bijna als een normale zomer op dat moment. Er waren veel boten op het water en alles was open. Wel moest je mondkapjes op in de winkels.
Italië – juli en augustus
In Italië zijn we uiteindelijk best een tijd gebleven. We hadden hier drie trips en tussen elke trip door hadden we een paar dagen om de boot weer klaar te maken voor de volgende gasten. Italië had natuurlijk een strenge lockdown achter de rug en was een land dat zwaar geraakt was. De Italianen genoten op dat moment (tijdens de zomervakantie) volop van het vakantie vieren in eigen land. Toeristen uit andere landen zag je er eigenlijk niet. Qua regels was het bijna gelijk aan de andere plaatsen waar we daarvoor waren geweest. Mondkapjes op in de winkels en in de restaurants totdat je ging zitten. In sommige plaatsen hielden mensen weinig rekening met de afstand. De meeste tijd in Italië was ik echter aan het werk, ervoor aan het zorgen dat de mensen op de boot een fijne vakantie hadden.
Tijdens de trips deden we eigenlijk weinig dingen anders. Afstand houden is nou eenmaal onmogelijk op een zeiljacht. Wel moesten zowel de crew als de gasten elke dag hun temperatuur op meten. Ook werd voor een trip de boot gedesinfecteerd met een speciale machine.
Mallorca — september / oktober
In Mallorca kregen we te horen dat de boot uit het water zou gaan voor de winter. Normaal vertrekt de boot dan naar de Cariben, maar vanwege Corona vond de eigenaar dat het geen zin had om die kant op te gaan. Dat betekende dat we onze baan verloren. Mijn vriend kon met zijn Zuid-Afrikaanse paspoort niet in Europa blijven zonder werk (vanwege Corona) en ik kon lange tijd niet naar Zuid-Afrika toe. Gelukkig gingen vlak voor zijn vertrek de grenzen in Zuid-Afrika weer open en kon ik mee met mijn vriend.
In Mallorca waren er toen we er aankwamen niet veel regels. Wel moest je ook buiten een mondkapje op en om 23:00 binnen zijn. Maar de restaurantjes, barretjes en sportscholen waren open. We hebben hier dus heerlijk veel tapas en ander lekkers gegeten en ik heb geprobeerd om weer een beetje fit te worden in de sportschool.
Zuid-Afrika – November /Januari
Na een CPR test in Mallorca konden we vliegen! Dat was best vreemd. We moesten een mondkapje en een spatscherm op en de stewardessen liepen allemaal in een wit operatiepak. Het was super rustig en het voelde veilig genoeg. Ook op de vliegvelden was het rustig. Zelfs Qatar, waar het normaal heel druk is, was nu vrijwel uitgestorven.
Aangekomen in Johannesburg kreeg ik even een ‘Corona cultuurschok’. Iedereen aan wie ik voorgesteld werd gaf me of twee zoenen of een hand. Afstand houden werd niet gedaan en het was druk in de shopping malls. Ook de restaurantjes en barretjes waren open en druk. We zijn wat gaan reizen in het land zelf en zagen toen dat andere mensen er wel rekening mee hielden. Dit komt waarschijnlijk ook omdat de mensen in het toerisme het al zwaar genoeg hadden. De Zuid-Afrikaanse toeristen gaan vooral op vakantie bij familie, gaan kamperen of vieren hun vakantie aan de kust. Veel mensen hadden het dan ook zwaar zonder de inkomsten van de buitenlandse toeristen. We zijn alleen maar Zuid-Afrikaanse toeristen tegengekomen.
Welke Corona regels waren er in Zuid-Afrika?
Wat niet fijn was, was dat de mondkapjes buiten gedragen moesten worden. Met 30 graden is dat niet fijn. Nadat we ongeveer een maand in Zuid-Afrika waren, werden de regels aangescherpt. Er kwam een alcohol verbod, een avondklok om 21:00 en de stranden, rivieren, de zee en de openbare parken werden gesloten. De winkels en restaurantjes bleven gewoon open. Dit werd gedaan omdat er tijdens kerst normaal veel lokale mensen met hele families tegelijk naar het strand toegaan om te braaien (Zuid-Afrikaans voor barbecueën). Met de regels wilde de overheid dit ontmoedigen. Helaas bleven de regels ook na kerst nog van kracht. Op dat moment verbleven we op ons stukje land vijf minuten vanaf het strand vandaan, maar konden we het strand niet op. Als ik dit artikel schrijf worden de regels in Nederland weer verlengt (april 2020), maar in Zuid-Afrika zijn er bijna geen regels meer. Op een avondklok van 23:00, mondkapjes en natuurlijk afstand houden na. Ook de scholen zijn na bijna een jaar gesloten te zijn geweest weer begonnen, met halve klassen, dat dan wel. Een kleine update. In juli 2020 zit Zuid-Afrika nu weer in een strenge lockdown, vanwege de Delta variant.
Nederland
Door familieomstandigheden moest ik Zuid-Afrika helaas na drie maanden verlaten. Gelukkig kon ik nog net mee met de laatste officiële vlucht naar Nederland, voordat de vluchten vanaf Zuid-Afrika opgeschort werden. Dus een CPR test en sneltest later zat ik weer in het vliegtuig. Dat is nog best wel spannend trouwens. Twee uur voordat mijn vlucht ging hoorde ik dat mijn sneltest negatief was. Stel je voor dat hij positief was geweest… Ja, reizen tijdens de Corona tijd is best stressen. De vlucht vanuit Zuid-Afrika zelf was nog best druk, met alle Zuid-Afrikanen die na kerst terug keerden naar het land waar ze werken. De vlucht vanaf Quatar naar Nederland was bijna leeg.
In Nederland worden de regels nu gelukkig langzaamaan weer wat versoepeld. Nu maar hopen dat we de Corona crisis snel onder controle krijgen, zodat we onze vrijheid weer terug krijgen.
Geef je reactie