Zonder twijfel is dit één van de tofste en zwaarste ervaring tijdens mijn wereldreis geweest. De Huayna Potosi staat bekend als één van de makkelijkst beklimbare top boven de 6000 meter en is in totaal 6088 meter hoog. Je hebt er geen technische klimervaring voor nodig, maar wel een flinke doses doorzettingsvermogen en ook wel wat geluk. Niet iedereen die aan de beklimming begint redt de top. Vaak door hoogteziekte en/of uitputting, maar dan nog is het een ervaring om nooit te vergeten! Je kunt de excursie boeken in La Paz, want de berg ligt daar vlakbij. Ik vertel je graag wat mijn ervaring is met het beklimmen van de Huayna Potosi in Bolivia en geef je daarbij ook nog wat handige tips.
De beklimming van de Huayna Potosi in Bolivia
Bij het plannen van mijn reis was ik de optie om de Huayna Potosi te beklimmen niet tegen gekomen. Maar tijdens andere hikes die ik onder andere in Peru deed, hoorde ik wat verhalen over deze berg. Ook in mijn hostel in La Paz kwam ik een andere reiziger tegen die de hike net had gemaakt en die mij na een dagje bijkomen vertelde hoe tof het was! Het klonkt best pittig, maar ik moest en zou dit ook doen.
Het is een beklimming waar je geen technische klimkennis voor nodig hebt en je gaat met een ervaren gids. Ik heb er niet voor getraind, maar had wel een paar weken daarvoor zowel de 4-daagse Santa Cruz Trek als de 4-daagse Salkantay trek naar Machu Picchu gedaan in Peru. Ook heb ik voor de hike zelf een aantal dagen in de stad La Paz doorgebracht om te acclimatiseren.
Je vertrekt vanuit La Paz, waar je ook verschillende organisaties vindt waar je de beklimming van de Huayna Potosi kunt boeken. Zorg ervoor dat je langs gaat bij een aantal organisaties, online reviews leest en praat met reizigers die ook de beklimming hebben gedaan. Zodat je de meest recente informatie hebt. Je kunt kiezen tussen een 2 of 3-daagse beklimming en ik zou je zeker aanbevelen om voor de 3 dagen te kiezen. Zo heb je meer tijd om aan de hoogte te wennen, technieken te oefenene en ga je ijs klimmen! Hieronder beschrijf ik hoe mijn dagen van de beklimming eruit zagen en aan het eind van dit artikel vind je allerlei tips en handige weetjes.
Je kunt je beklimming hier al van tevoren boeken.
Dag 1. Beklimming Huayna Potosi
Met gezonde spanning vertrok ik ‘s ochtends naar de organisatie waar ik mijn beklimming geboekt had. De dag daarvoor was ik al langs geweest om spullen te passen en had ik ook alle informatie gekregen die ik nodig had. Aangekomen bij de organisatie pakten we onze spullen en gingen we in de bus op pad. Onze groep was niet groot en bestond uit 3 fitte Fransmannen, 1 fitte Duitser en ik als enige meisje.
Na twee uur lang door het bijzondere, maar hobbelige Boliviaanse landschap te hebben gereden, kwamen we aan bij het eerste camp van de beklimming, het Refugee camp op 4700 meter hoogte. Hier konden we onze spullen naast het matras neerleggen waar we op zouden slapen en kregen we wat te eten. Het was heerlijk weer en ik keek enorm uit naar de activiteit van vandaag. We zouden namelijk gaan oefenen met het lopen met crampons, leren hoe we met een ijspikkel moesten lopen en oefenen met andere technieken die we onderweg nodig zouden hebben. Ook kregen we tips en uitleg over de veiligheid en do’s en don’t tijdens de beklimming van de laatste dag.
Het oefenen deden we op een glacier. Waar ook nog eens een ontzettend gave ervaring op ons aan het wachten was. We mochten een ijswand beklimmen. Ontzettend tof om te doen!
Na een simpel diner met zijn allen, viel ik die eerste avond heerlijk in slaap.
Dag 2. Beklimming Huayna Potosi
De tweede dag begon met een ontbijtje en het pakken van mijn backpack. Alle spullen die we niet nodig hadden konden we achterlaten, maar mijn backpack was voor mijn gevoel nog nooit zo zwaar geweest. Vandaag zou het een makkelijke dag worden, dacht ik. We hoefden maar 3 uur te lopen naar het volgende kamp, High Camp, op 5100 meter hoogte. Toch viel deze dag mij behoorlijk tegen.
Lopen in de ijle lucht met een zware backpack was best afzien. Ik ging dan ook niet zo snel als de andere, maar heb het op mijn eigen tempo gedaan. Eenmaal aangekomen in het kamp kregen we wat te eten en kregen we nog meer informatie die we nodig zouden hebben voor de volgende dag. Normaal gesproken zit je met met twee personen aan een touw vast aan een gids. Omdat ik duidelijk de langzaamste van de groep was, mocht ik in mijn eentje met een gids! Ontzettend fijn, omdat ik mij dan niet schuldig hoefde te voelen over mijn tempo of mij zou moeten aanpassen.
Eenmaal aangekomen in het kamp, hoorden we de verhalen van de mensen die net terug kwamen van de beklimming van de top. De helft van de groep had de top die dag niet bereikt. Ook al probeerde ik positief te denken, in mijn hoofd had ik al bedacht dat ik de volgende dag de top ook niet zou halen. Na het eten en genoten te hebben van het mooie uitzicht, zocht iedereen om 18:00 zijn matras al op, om met flink wat lagen aan wat uurtjes proberen te slapen. Het was flink koud en door de spanning en de hoogte heb ik heel weinig geslapen. De wekker ging weer om twaalf uur ‘s nachts, maar gelukkig zorgde de adreline ervoor dat ik mij niet zo moe voelde.
Dag 3. Beklimming Huayna Potosi
Daar gingen we dan in het pikkedonker! Hoofdlampje op, touw vast rond mijn middel, veel laagjes aan, crampons aan mijn voeten en ijspriem in mijn hand. Dat voelde best wel professioneel en cool!
Het is heel speciaal om helemaal in het donker te lopen en niets anders te zien dan de hoofdlampjes van andere mensen. Ik liep echt gefocust op iedere stap die ik zette. Je hebt de crampons en de ijspriem echt nodig, want je loopt de hele tijd op harde sneeuw en de helling die je oploopt is op sommige stukken behoorlijk stijl. In ieder geval elke 100 meter stop je (oftewel plof je letterlijk neer) voor een pauze.
De pauzes zijn niet lang, want als je te lang stil zit krijg je het te koud. Dus even wat eten/drinken en uitrusten en dan weer snel verder. Qua eten werd er aangeraden om chocolade repen zoals Snickers mee te nemen. Dus elke pauze nam ik een paar happen voor een goede energie boost. Het tempo waarop je naar boven loopt ligt niet hoog, zodat je lichaam de tijd krijgt om te wennen aan de hoogte en je niet te veel buiten adem raakt.
De top bereiken!
Er zijn best momenten geweest dat ik wilde opgeven en om wilde keren, want het was echt niet makkelijk. Op het laast zorgde de gids er met rukjes aan het touw voor dat ik bleef doorlopen. Elke keer als ik even stil stond, werd ik er met een rukje aan herinnert dat ik door moest gaan. Zo liep ik stug voetje voor voetje door en heb ik de top bereikt in zo’n 6 uur! De laatste 100 meter was behalve stijl en loodzwaar ook technisch het meest uitdagend. Het paadje was super smal en af en toe moest je ook echt letterlijk klimmend omhoog gaan. En dat terwijl je al moe bent en er weinig zuurstof in de lucht zit. Maar als je de top bereikt, dat is dat zo’n onbeschrijvelijk gevoel! Echt een overwinning en daarbij is het uitzicht ook nog eens geweldig.
Later ben ik er achter gekomen dat ik de top zelfs sneller bereikt had dan twee van de Fransen in onze groep, stiekem voelde dat toch wel heel stoer! Na zo’n 15 minuten boven op de top moet je starten met de afdaling, want je mag niet te lang op deze hoogte blijven. Ook mag je niet te laat beginnen aan de afdaling, omdat het bovenste laagje sneeuw smelt als de temperatuur stijgt en dit onveilig is.
De afdaling
Tijdens de afdaling genoot ik volop van het uitzicht en kon ik ook wat foto’s maken! Het was ook bijzonder om te zien waar je in het donker allemaal langs gelopen bent. Langs randen en grote gaten in het ijs bijvoorbeeld. Nu snapte ik pas echt waarom je aan een gids vast zit met een touw en waarom ik niet overal zomaar mocht stoppen waar ik wilde tijdens de beklimming.
Ook naar beneden gaan was nog best wel spannend af en toe, zo stijl met je crampons over je schoenen aan. Na zo’n 2 uur lopen kwam ik aan in High Camp waar er een soepje op mij stond te wachten. Lang kon ik hier niet van genieten, want al snel was het tijd om mijn zware backpack om te doen. In 1,5 uur liepen we verder naar het eerste kamp waar het busje stond te wachten. Al die losse stenen en mijn vermoeide lijf maakte dit geen makkelijke afdaling.
Eenmaal terug in La Paz praatten we nog even wat na, kregen we een t-shirt en een heerlijk vers sapje. Al snel ging iedereen richting zijn accommodatie, want ik was niet de enige die kapot was. De rest van de dag heb ik doorgebracht op bed, waar ik even uit ben gekomen om ‘s avonds wat te eten. Wat een bijzonder en super toffe ervaring!
Handig om te weten voordat je de Huayna Potosi beklimt
Als je van plan bent om de Huayna Potosi in Bolivia te beklimmen wil je vast de volgende dingen weten.
Beste tijd om de Huayna Potosi te beklimmen
Je kunt de Huayna Potosi in theorie het hele jaar beklimmen, maar de beste periode is de winter van mei tot september. In die maanden heb je de minste kans op regen en de grootste kans op een heldere lucht. Het is rond die tijd wel echt koud op de berg, maar met goede kleding en veel laagjes vond ik het wel te doen!
Hoeveel dagen heb je nodig voor de beklimming?
Je kunt kiezen uit een beklimming van 2 of 3 dagen. Tenzij je al veel technische ervaring hebt, zou ik je zeker aanraden om voor de 3 dagen te gaan. Op dag 1 krijg je dan uitleg over je uitrusting en leer je die te gebruiken. Ook beklim je een ijswand en dat is ontzettend tof om te doen. Een dag extra om te wennen aan de hoogte is trouwens ook niet verkeerd!
Wat neem je mee?
Vraag goed bij de organisatie waar je mee boekt na, wat je precies moet meenemen en waar zij voor zorgen. Neem in ieder geval voldoende warme kleding mee met thermo ondergoed, extra snacks, lippenbalsem, zakdoekjes, een zonnebril en zonnebrand. Het eten wat je krijgt is vrij basic en niet altijd heel veel, dus neem zeker extra koekjes of andere energie rijke snacks mee. Wat je verder mee moet nemen, zul je van je organisatie horen. Alles wat je nodig hebt, kun je ter plekke kopen of huren.
Welke route kies je?
De zogenaamde normale route, die ik ook gedaan heb, kan iedereen doen. Natuurlijk moet je wel een beetje fit zijn en beschikken over doorzettingsvermogen, maar je hoeft hier geen training of klimkennis voor te hebben. Als ervaren klimmer zijn er nog andere routes ook om uit te kiezen.
De beklimming van de Huayna Potosi was zonder twijfel één van mijn hoogtepunten in Zuid-Amerika. Benieuwd naar mijn andere hoogepunten van Zuid-Amerika? Lees dan de volgende blog:
[…] toffe actieve excursie doen. Zo sprong ik van kliffen af op Mallorca, ging ik fietsen op Bali en beklom ik een berg in Bolivia. Maar natuurlijk zijn er nog veel meer toffe actieve excursies te bedenken. Ook worden er […]