Die keer dat… Ik met een Kever uit 1974 een roadtrip in Zuid-Afrika deed

Je vraagt je misschien af of je de titel wel goed gelezen hebt. Ik bedoel, welke Nederlander gaat er nou roadtrippen met een Kever in Zuid-Afrika? Als je gaat roadtrippen dan kies je toch wel een andere auto uit? Misschien ook eentje met wat meer ruimte… Toch is het echt waar, ik heb ruim 5000 kilometer gereden in een Kever in Zuid-Afrika! Waarom ik dat heb gedaan en hoe dat beviel, lees je hier.

Waarom roadtrippen met een Kever in Zuid-Afrika?

Daar zat ik dan in het vliegtuig, vanaf het eiland Mallorca, op weg naar Zuid-Afrika. Het land waar mijn vriend vandaan komt, die op dat moment in een ander vliegtuig zat, ook vanaf Mallorca naar Zuid-Afrika. We waren onze baan op een superjacht kwijt geraakt vanwege Corona en net op dat moment besloot Zuid-Afrika weer open te gaan voor andere nationaliteiten. Snel kocht ik een ticket en besloot ik mee te gaan naar het geboorteland van mijn vriend. Daar verbleven we eerst bij zijn vader in Johannesburg om even het een en ander te regelen, om daarna naar de kust af te reizen en daar een huis te gaan bouwen!

Ik kwam er al snel achter dat ‘even wat dingen regelen’ niet zo snel en gemakkelijk is in Zuid-Afrika. Maar gelukkig konden we na urenlang in rijen te hebben gestaan, computerstoringen overleefd te hebben, allerlei extra regels te moeten volgen en tientallen formulieren ingevuld te hebben eindelijk de stad verlaten. Want eerlijk is eerlijk, zo leuk vond ik de wijk waarin we zaten niet. Zeker niet omdat je zelfs overdag beter niet op straat kon lopen…

We vertrokken, je raadt het al, in een Kever. Een Kever die mijn vriend twee jaar daarvoor gekocht had en onze wielen werden in Zuid-Afrika. Een Lux Bug uit het jaar 1974. Die nog nooit zoveel kilometers had gereden als dat we nu zouden doen. Behoorlijk zenuwachtig ging ik op weg…

On the road

Ooit een Kever gezien met een surfboard en kitesurfspullen op het dak? Nee, ik ook niet en de locals wisten helemaal niet wat ze zagen. We kregen dan ook aandacht genoeg en waar ik in het begin bij elk getoeter dacht dat er wat mis was, begon ik al snel te snappen dat het complimenten waren.

Ik moet zeggen dat ik echt wel even moest wennen aan onze auto. Echt relaxt zat ik niet in de Kever, ik had echt het idee in een soort grote speelgoedauto te zitten. Elk hobbeltje en alle bewegingen voel je net even meer, het is best lawaaierig en het is zeker niet zo ‘smooth’ als een nieuwe auto. Tel daar ook nog eens alle spullen op het dak bij op en een compleet volgestampte binnenkant en je snapt het wel.

Toch begon ik mij langzaam aan te ontspannen en te genieten van al het moois onderweg. We kwamen langs verschillende auto’s met pech en stiekem begon ik wel wat trots te worden op onze Kever. Ook al konden we niet harder dan 80 kilometer rijden en deed de benzine meter het niet. We moesten dus goed bijhouden hoeveel benzine we gebruiken, zodat we niet zonder kwamen te zitten. Dat was mijn taak, elke keer als we stopten om te tanken rekende ik uit hoeveel ons verbruik per kilometer was.

Off road rijden met een kever in Zuid-Afrika

Inmiddels hadden we de prachtige Panorama Route gereden, leeuwen gespot in het Krugerpark en genoten van het leuke plaatsje St. Lucia met zijn nijlpaarden. Vanaf St. Lucia besloten we een dagje het Hluhluwe-Imfolozi park in te gaan waar je de meeste kans hebt in Zuid-Afrika om neushoorns te zien. Het had geregend en we moesten dus rustig rijden over de wegen met modder, grind en stenen. Maar het was te doen en zo hadden we alle tijd om wilde dieren te spotten. Op de app Maps.me had ik een handige route gevonden om uit het park te rijden naar de snelweg. Omdat de wegen in het park niet zo goed waren, wilde ik liever niet weer door het park terug rijden.

Bij het checkout poortje werden we begroet door een aantal koeien en door een local die ons vreemd en nieuwschierig aankeek. Dat waren we inmiddels wel gewend, met de Kever. Eenmaal uit het park kwamen we op een prachtige weg terecht. Glooiende groene heuvels met de typische ronddavels, de rond huizen waar de locals in wonen. Er reedt bijna niemand en we hadden in de dagen hiervoor nog niet zoveel gezwaai en nieuwsgierige gezichten gezien. Tja, een Kever hadden ze hier natuurlijk nog nooit gezien, want we waren echt van het gebaande pad afgegaan. Maar al snel begonnen we af te vragen of er misschien ook een andere reden voor was.

Het begon met het asfalt dat veranderde in een weg vol met grind. Vervolgens kwamen er een paar gaten in de weg. Moesten we omkeren? En de hele weg door het park terug rijden? Nee, de weg zou vast snel beter worden… Was dat waarom we zoveel nieuwsgierige blikken hadden gekregen? Omdat ze niet snapten waarom we op zo’n weg zouden rijden. Toch besloten we door te gaan. Heel rustig reden we over de slechte weg. En gelukkig zag ik alweer wat asfalt in de verte. Juichend reden we verder en wat waren we blij toen we uitkwamen bij het asfalt.

Helaas was onze blijdschap maar van korte duur. Nog geen 2 minuten later veranderde de weg weer. Deze keer kwam er een zandweg voor in de plaats, met behoorlijke gaten erin. Af en toe was het letterlijk alsof we over het strand reden. Moesten we nu dan misschien omkeren? Weer besloten we dat we door zouden gaan. Op mijn app leek het alsof we er bijna waren. Toch leek er geen einde aan te komen met onze snelheid. Gelukkig zagen we dan weer eindelijk asfalt voor ons, wat voelde dat goed. Daarna wist ik dat de Kever alles aankon en ons zeker veilig naar de kust zou brengen!

5000 Kilometer verder

Op het moment dat we vertrokken uit Johannesburg, had ik niet verwacht om zonder ook maar één probleem aan te komen in Wilderness, het plaatsje aan de Garden Route waar mijn vriend een paar jaar geleden een stukje land had gekocht. Blijkbaar zijn de Kevers goed gebouwd jaren geleden! We hebben zoveel auto’s met pech gezien, maar onze Kever heeft ons veilig naar de kust gebracht. Wel was het toe aan wat liefde bij aankomst. We gaven de auto een goede wasbeurt, verzorgden wat roest en brachten het na de garage voor een beurt.

Na twee maanden in Wilderness vertrok ik naar Nederland. Mijn vriend bleef nog een aantal maanden langer en heeft zelfs uiteindelijk de Kever weer teruggebracht naar Johannesburg. De Kever bleek niet zo een fan te zijn van de kust. Hij wilde liever terug naar het binnenland, waar er geen zout in de lucht zit en hij hopelijk wat langer mooi zou blijven, zonder roest. Daar staat hij nu in een luchtdichte garage te wachten op zijn volgende avontuur!